Mozart 's
letter
Paris, July 3, 1778.
MY VERY DEAR FRIEND,—
Mourn with me!
This has been the most melancholy day of my life;
I am now writing at two o'clock in the morning.
I must tell you that my mother, my darling mother, is no more.
God has called her to Himself; I clearly see that it was His will to take her from us,
and I must learn to submit to the will of God.
The Lord giveth,
and the Lord taketh away.
W.A.M
ใ น บ างครั้งเสียงหัวเราะที่สดใส หรือแม้แต่ท่วงทำนองที่มีชีวิตชีวา อาจไม่ได้ถูกกำเนิดด้วยความสุขเสมอไป เฉกเช่นเดียวกับจดหมายฉบับนี้ของนักประพันธ์ชื่อดังที่เป็นตำนานให้แก่โลกของเราทั้งในอดีตจนถึงปัจจุบันอย่าง Wolfgang Amadeus Mozart ซึ่งถือได้ว่าตัวเขาเองได้พบเจอกับช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างการสูญเสียมารดาผู้เป็นที่รักไป อีกทั้งในขณะเดียวกันชีวิตทางด้านการงานก็จำเป็นต้องหาหนทางอยู่เสมอเพื่อความอยู่รอด โดยไม่มีใครสามารถรับรู้ได้เลยว่า เบื้องหลังบทเพลงที่แสนจะอบอุ่นนั้น ต้องเจอกับความโศกเศร้ามากเพียงใด แต่โมสาร์ทกลับเลือกที่จะใช้ความเจ็บปวดนี้เปลี่ยนแปลงเป็นความสวยงามได้อย่างไม่มีที่ติให้เราได้ฟังกันมาหลายร้อยปี
ทั้งนี้ในตัวจดหมายยังแสดงให้เห็นถึงการเอาใจใส่ที่เขามีแก่ครอบครัวอย่างมาก เช่นการฝากให้เพื่อนคนสนิทช่วยดูแลน้องสาวและพ่อผู้เป็นที่รักแทนตัวของเขา (เพราะเนื่องจากตอนนั้นเขาอาศัยอยู่ที่ปารีส) และพยายามทำหน้าที่ของตนเองต่อไป ถึงแม้อยากที่จะกลับบ้านไปบอกข่าวร้ายนี้ด้วยตัวของเขาเองมากกว่า แต่ก็ทำได้แค่ส่งสารผ่านตัวอักษรพวกนี้เท่านั้น
ทำให้เห็นว่าในบางครั้ง ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ที่มีความสามารถ ก็ต้องผ่านบทเรียนชีวิตที่ไม่ได้หรูหราและเต็มไปด้วยความธรรมดาของมนุษย์ด้วยกันเอง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การที่เราไม่หยุดที่จะทำในสิ่งที่ตนเองรัก ไม่ว่าจะต้องเจออุปสรรคมากแค่ไหนก็ต้องเดินทางต่อไป เพราะท้ายที่สุด ก็ยังมีเสียงดนตรีที่เป็นแสงสว่างคอยเติมเต็มหัวใจของเราเสมอ แม้ยากลำบาก..แต่คงไว้ความงดงามอันเป็นนิรันดร์
